Discovering the North

Na al dat strandgeweld dacht ik dat het wel eens terug tijd was voor wat serious business. Heel wat boot/bus/jeepney/tricycles/mini-vliegtuigjes later bevind ik me aan de voet van de Pinatubo vulkaan. Het enige hotelletje dat dit dorpje rijk is, is onvoorzien dicht...gelukkig mag ik bij de verre-aangetrouwde familie van de eigenaar blijven slapen!! Volgende dag Pinatubo omhoog. Wat me vooral interesserde eigelijk waren de oorspronkelijke bewoners van deze streek (en van de Fillipijnen!): de Aeta. Wat tegenwoordig de 'Fillipijnen' genoemd worden zijn eigelijk een mengeling van Chinezen, Maleisiers, Koreanen en Spanjaarden. De Aeta worden heel erg verdrukt en hebben heel weinig rechten (contradictorisch zijn de Fillipijnen zeer tolerant voor alle andere nationaliteiten).

Hierna verder koers noordwaards gezet, naar de Mountain Province. Ben ondertussen helemaal in het ritme en gewoon van lange busreizen te maken (6 uur en langer). Ik vind het zelfs leuk: je ontmoet allemaal verschillende mensen (oa iemand die 22 jaar had vastgezeten voor drugshandel, een jeugdzonde, zo zij hij zelf), je ziet  veel van het dagelijkse leven (weg kapot door regenval, allemaal van de bus, 30 min omlopen en op nieuwe bus), en het geeft je tijd om na te denken en te dagdromen...

De eerste stop was Sagada: erg afgelegen, met mooie kalkrotsen en grantiet. Jammer genoeg niet geklommen, wel geklauterd in de grot!! Hier vind je ook de hanging coffins, dat zijn doodskisten die aan de rotswand hangen, nee, niet van overleden klimmers om de mensheid te waarschuwen hoe gevaarlijk klimmen wel niet is (net nieuws van Cloe gehoord) maar van de lokale bevolking omdat die geloven dat dat de manier is om de geest vrij te laten uit het lichaam. Hier had ik een "Indiana Jones and the temple of Doom" gevoel: ik was helemaal alleen in die vallei, het had net gigantisch geregend, de zon was aan het zakken, en dan overal die doodskisten, nadat ik door grotten en spelonken geklauterd was.

De laatste stop was een tweedaagse staptocht (8u per dag) door de rijsvelden en de bergen naar velaten dorpjes. Sommige dorpen zijn 6 uur te voet afgelegen van de dichtsbijzijnde weg, en hebben geen electriciteit. In elk dorp is wel een schooltje, en voor de middelbare school gaan de kinderen op kostschool. In het weekend komen ze naar huis waar ze vaak het ganse weekend helpen op de rijstvelden. Verder houden de mensen hier nog heel erg vast aan cultuur en geloof, was dus heel leerrijk en grappig om over die gewoonten te leren.

Alweer de ongeloofelijke vriendelijkheid van de mensen ervaren: ik had net voldoende geld om mijn gids te betalen, maar daarna ging ik rechtstreeks de nachtbus op naar Manila, en had dus geen geld om een taxi te betalen. Mijn gids vond dat geen goed idee dat ik om 5 uur s ochtends in Manila stond zonder een cent, dus stelde hij voor dat ik het geld maar moest houden en zijn betaling doen via Western Union als ik in Manila was. Een ander voorbeeld: diezelfde nacht dus kwam de bus aan om 4.30, maar ik was aan het slapen, en dus heeft de buschauffeur me laten liggen tot ik wakker werd (een uur later). Iedereen weg, wel vreemd zo wakker worden.

Hierna richting Cambodja, waar ik Marijke ontmoet!

Quote van de dag: Be honest, even if others are not, will not, cannot (op grote borden overal langs de weg)

Quote van de dag: Bahala Na (vrij vertaald als: we zien wel, als het God beliefd, het is zoals het is)

Wist-je-datje: De Fillipino's zijn helemaal weg van karaoke, en ze doen het ook voor echt. Er wordt niet mee gelachen, en iedereen zingt (vals) uit volle borst.

Wist-je-datje: hanegevechten zijn de nationale sport hier. Tijdens marktdagen wordt er gewed. De winnende haan wordt na het gevecht helemaal terug opgelapt (vaak met naald en draad), de verliezende haan...gaat in de stoofpot. Je vind hier trouwens bijna geen dieren, alles wat kan lopen of vliegen is jaren geleden al in de stoofpot beland. Dus voor de fauna moet je hier niet zijn.

ps: foto s komen later, pc is traaaaaaag

Party time in Boracay

Boracay, het Blankenberge der Fillipijnen. Ik heb ze dus eindelijk gevonden, die touristen. Blijken vooral Koreanen en Chinezen te zijn ;-) De eerste avond een Waal, een Marrokaan, een een Israelische leren kennen en daar de rest van de dagen mee opgetrokken. Voor de rest valt er niet zoveel te melden; zon, zee en windsurf overdag, feestjes op het strand tot de zon terug opkomt s avonds....VAKANTIE!!!

Suiquijor roadtrip

Na de tocht op mount Kanlaon besloten enkele dagen te bekomen op het ydillische eiland Suiquijor. Je kent het wel, glashelder water, witte stranden, palmboom, snorkelen aan het strand, dat type. Ik had een supergezellig hutje aan het strand, ik kon de golfslag horen (niet zo gezellig s nachts, de eerste nacht vooral was ik eigelijk vooral erg bang, die hutjes zijn niet al te inbreker-proof, eenmaal je er begint over na te denken).

Ik had het ook even lastig om terug alleen te zijn terug. Alleen reizen voor mij zorgt ervoor dat alles 'vlakker' verloopt, de pieken en dalen zijn eruit : als het slecht gaat kan je tegen niemand klagen, waardoor je er maar gewoon doormoet, en als het erg goed gaat (erg mooi, leuk, interessant) kan je dat met niemand delen. Ik heb geen contact met andere touristen, voornamelijk ... omdat er gewoon geen zijn. Het is nu laagseizoen en ik heb ook gekozen voor wat roads less travelled bestemmingen.

Een opgedreven brommer gehuurd in Suiquijor voor 2 dagen. supercool cruisen door het eilandje (70 km omtrek) met hier en daar een stop voor de weg te vragen (verloren gereden nooit, kan ook niet he op zo n klein plukje land, af en toe wist ik gewoon even niet waar ik was) wat dan uitmonde in gezellige gesprekjes. De Fillipino's stoppen me ook altijd eten toe, ik moet dan dit of dat proeven, en hun een hand geven. En iedereen zwaait en zegt vrolijk goededag. Ik voel me af en toe een filmster ;-)

Ik heb hier ook wat op het strand gelummeld, gelezen, gesnorkeld, en mijn eerste duik gedaan !! (meer duikavonturen volgen in december!)

Wist-je-datjes: het land is een van de meest corrupte ter wereld, het was 45 jaar een US kolonie (dat merk je nu nog aan het stratenplan en het eten, en de taal natuurlijk), en het enige Katholieke land in Azie.

Quote van de dag: You need the green ones (voor de benzine voor de brommer, er was rode en groene benzine in glazen cola-flessen, zie foto's)

foto's vind je hier: http://picasaweb.google.com/tineke.cantaert/Suiquijor#

Gisteren dan een ganse dag gereisd, van 5 am tot 7 pm, boot-bus-boot-bus. Wat me vooral opviel was de armoedigheid. Op het platteland en in de kleine dorpjes zijn de mensen wel arm, maar niet armoedig: elk gezin heeft zijn eigen erfje, met een kip of twee en een koe of een geit, en alles is netjes en goed onderhouden. In de verstedelijkte gebieden is er veel meer aftakeling, open riolen, mensen leven er te dicht op elkaar.

Tot later!

T 

Negros: Climbing Mt Kanlaon

I'm back!!! eindelijk eindelijk een goede internet verbinding gevonden (wie me kent weet dat ik gruwel van traagheid, me, Tineke-efficient-Cantaert).

Dus hier gaan we...

Negros: een van de 700 eilanden die samen de Fillipijnen worden genoemd. Plan was de beklimming van de hoogste berg, 'amper' 2500m. It happens to be dat deze berg ook een actieve vulkaan was, en daar was het me om te doen ;-) ik verwachtte dampende fumarolen, stinkende mudholes en een krater om U tegen te zeggen. Helaas pindakaas was het weer erg slecht (erg erg erg slecht: er was een Typhoon in het noorden van het land, en wij hadden de uitloper ervan). Toch hebben we de tocht uitgezongen, met drie dagen van 8 uur stappen en flink stijgen (en dalen) En door alle miserie (tent nat, alles nat, koud, wind, modder) komt men dichter tot elkander. Veel gelachen met die mannen, en ook veel gepraat over hun cultuur, gewoontes, leven bij een glaasje Fillipijnse rum s avonds in de tent) (dat deed deugd man!). Ik heb de gidsen mijn tentje geschonken, volgens hen konden ze het nog maken, ik had genoeg van het inlopen lang alle kanten.

Wist-je-datje: een van de gidsen had een Patagonia jasje van wel 20 jaar oud (jaja, Vince, kwaliteit he ;-) waar ik in geslapen heb de laatste nacht. Hij kocht het op de markt, waar al onze Westerse liefdadigheidskleren naartoe gaan. Die worden hier gewoon verkocht (wel voor een zeer zacht prijsje).

wist-je-datje: een van de gidsen was getrouwd, en zijn vrouw belde wel 10x per dag (als we signaal hadden, wel te verstaan) of ze naar de winkel mocht, op bezoek mocht bij haar zus etc.

wist-je-datje: de kinderen op het platteland worden naar school 'gelokt' met gratis maaltijden. Dat lukt erg goed. Bijna alle kinderen tot 16 lopen school, de meeste kunnen zelfs een mondje engels (op de middelbare scholen in de steden wordt enkel Engels gesproken, 1 peso te betalen per Fillipijns woord)

Quote van de dag: it will stop raining soon (na de eerste 30 min regen, het is niet meer gestopt)

foto's van deze epische trip vind je hier: http://picasaweb.google.com/tineke.cantaert/Negros#

een blog dus...

tsja, een blog dus. Men wou een blog. Is wel makkelijk, dan hoef ik alles maar 1 keer uit te leggen ;-) dus hier gaan we.

Juli: eerst en vooral de Grote Verhuis, dan Werchter, de dagtripper uithangen met de mama, vrienden bezoeken (toch alweer geen tijd genoeg, ik heb de meeste maar 1x gezien en sommige zelfs niet), bijpraten met de zus en de broer, 1 doorsteek-nachtje Gentse Feesten, eigelijk ook nog veel dingen afmaken voor het (ex-)werk en... 1 weekje klimmen in Ailefroide (Franse Alpen) met de man en na een paar dagen ook met klimvriendjes. 

En daarna...wienietwegisisgezien!!! Voor degene die het nog niet wisten: het is de Fillipijnen geworden (dank aan Klaas zijn cadeau'tje ;-) voor Deel 1. (Deel 1 : 3 weken op mijn gemakje alleen van eiland naar eiland hoppen). Zie hieronder de eerste foto's van een dagje Manila. I like it a lot! De Fillipino's zijn supervriendelijk, rustig (geen gebedel, ge-'look madam, want to buy x or y" or ge-"taxi ma'm? Where are you going? Verbazingwekkend genoeg spreken ze allemaal een goed mondje Engels, dus dat is ook goed megenomen (Tagalog is not so easy my friend)  Anyway, men zei me veel foto's en weinig blabla, dus hier zijn er enkele:   

quote van de dag:  "And the man shall give all his money to his wife and provide her with all she needs" gehoord tijdens een trouwceremony in de oudste stenen kerk van de Fillipijnen

tot later! 

T