Namibia

Eindelijk terug in de beschaafde wereld! Ik zit nu uit de verzengende Afrikaanse zon in Windhoek, alle hot rock vriendjes (dat zijn het ondertussen) vlakbij aan het zwemmen, kaarten, ping pongen, of aperitieven... this is life ;-)
Een kleine samenvatting van de laatste maand voor wie weinig bla bla verkiest: lange, maar gezellige reisdagen in de omgebouwde bus (met bouldermatten en al in the back om te slapen), georganiseerde chaos, meer wildcamperen langs de baan en aan de rotsen, ochtendklim en avondklim, wildlife spotten en ... feestjes!!

Wat ik eerst en vooral moet beschrijven is de groep mensen waar ik mee op reis ben, want dat bepaalt heel erg de reis. Ik ben samen met die mensen 24/7, het is echt heel erg intens, veel intenser dan ik had gedacht. Meestal kamperen we wild en is er niets in de buurt, dus je bent erg op elkaar aangewezen en altijd met elkaar bezig. Dat is wel erg aanpassen, er blijft weinig tijd over voor rust in je hoofd. En heel erg snel leer je elkaars kleine gewoontes en eigenaardigheden, je herkent de stemtimbres en gebaren, je ontwikkeld kleine gemeenschappelijke rituelen en uitdrukkingen,...de groepsdynamiek is erg interessant en ook hoe ik me gedraag in de groep. In het begin had ik het wat moeilijk met het Engels (wat me wel verbaasde, ik dacht dat ik wel goed was in Engels). De groep is erg dynamisch, chaotische en actief. Er gebeurt altijd wel iets. Het is echt erg moeilijk te beschrijven, ik ben er al een paar minuten over aan het nadenken aan het kijken naar de mensen rond mij hier...misschien geven de foto's een beetje een idee...Het jammere aan zo'n groepsreis is wel dat je veel minder meepikt van de lokale cultuur, ik praat ook veel minder met de lokale mensen. Je gaat gewoon mee met de flow (heb de lonely planet nog niet eens opengedaan! en dat is normaal gezien mijn bijbel ;-)


waar was ik gebleven? In Victoria Falls, in Zimbabwe. Daar hebben we een superdag gehad met raften, de rapids waren echt ongeloofelijk! paar keer uit de boot gegaan, en de boot is ook overkop gegaan, gelukkig waren er snelle kajaks die onze raft begeleiden en die je oppikten als je in het water viel en gewasmasjiend werd door de rapids. Foto's hiervan volgen later (we hebben ze enkel op dvd, en niemand heeft een dvdreader). S avonds was er een verkleedfeestje (jongens in meisjes en omgekeerd, op zijn UK's, broer Bram weet er alles van ;-) De volgende ochtend had ik kookdienst, ontbijt maken voor 25 met een 'lichte' kater is niet aan te raden ;-) en ook niet diner, die avond heb ik 500 g zout in de zo-goed-als-gare pastasaus gekieperd!! De dag erna zijn we door Botswana gereden door het Chobe national park, en hebben we olifanten en gemsen, gazellen en kudu's (ofzoiets) gezien. Eenmaal Namibie binnen besliste Birt (onze geliefde grote rode truck, die trouwens al 2x de wereld rond heeft gereden op verschillende hot-rock trips) dat hij er genoeg van had, de startmotor gaf de geest. We hebben 2 nachten op een drukke verkeerssplitsing aan een benzinestation gekampeerd, tot Simon en de truckchauffeur Richard de truck gerepareerd hadden. We waren wel allemaal een beetje bang, sommige sliepen op het dak van de truck, en we sliepen allemaal per 2 in een tent, dicht bij elkaar opgezet. De ganse nacht en dag stond er een hoopje nieuwsgierige Afrikanen enkele meters van ons kamp, aan het wijzen en lachen, alsof wij de nieuwste attractie waren in de zoo. Na dit debacle snel koers gezet naar Etosha national park, waar we ook mijn verjaardag gevierd hebben. Ik zei 'het enige wat ik nu nog wil, is een leeuw zien' en ziedaar was de leeuw, aan het eerste waterpunt dat we stopten in het park ;-) die dag hebben we heel veel wildlife gezien, en in de namiddag hadden we een camping met zwembad en koud bier. Een super-verjaardag ;-) (ook omdat niemand geloofde dat ik 29 werd, 23 was de algemene consensus ;-) En heel erg BEDANKT IEDEREEN VOOR ALLE VERJAARDAGSWENSEN!!!!!

Hierna werd het tijd voor wat serious business, en reden we eindelijk eindelijk richting de rotsen...Mighty Spitskoppe!! we hebben 8 dagen gewildkampeerd onder de rotsen, op waterrantsoen (dus 8 dagen niet wassen, hoewel ik een keer 1 uur heen en 1 uur terug gelopen heb om een douche te nemen), geen electriciteit, moordend heet op de middag, en vliegen overal. Er was vanalles wat om te klimmen op de granieten rots, multipitch, zelf beveiliging steken, mooie shiny bolts voor sportklimmen (wat ik dan gedaan heb), en een aantal leuke boulderproblemen. De eerste 2 weken van de trip (dus voor spitskoppe) heb ik wel geprobeerd mezelf wat in klimvorm te krijgen met te gaan hardlopen, en pull-ups aan de bus, maar toch... gelukkig was het vooral dalklimmen de eerste dagen, dat was ideaal om terug wat krachtiger te worden en technisch te klimmen. Tijdens onze tijd in Spitskoppe werden we vergezeld door drie 'oudjes' van rond de 75 die graag de spitskoppe zelf wilden beklimmen (een multipich met lastige aanloopwandeling over boulders en door schoorstenen). Een van hen had vroeger veel routes geopend in Kenia, ze waren vol verhalen van in de tijd dat klimmen werd uitgevonden, en hoe ze beveiligingen maakten met echte gedroogde noten die ze in de rotsen klemden. Superverhalen voor s avonds aan het kampvuur! Tijdens een van de beklimmingen van Spitskoppe hadden enkele jongens een clipspringer (een soort berggeit) gevonden die net van de rots getuimeld was, die hebben ze dan afgemaakt (humaan eindpunt, ze was stilletjes aan het sterven), getransporteerd naar het kamp en gevild, s avonds feest want we hadden vers vlees!!! (het kookbudget dat we krijgen is niet genoeg om vlees te kopen meestal). Een klimduo was ook wat te traag aan een multipitch begonnen, en ze hadden geen hoofdlampjes meegenomen, waardoor ze de nacht moesten doorbrengen op de top. Daardoor had ik gelukkig een hoofdlampje bij toen we met ons 3en beslisten om nog een avondklim te wagen enkele dagen later, abseil enkel met hoofdlamp in de pikkedonker voor de rest, spannnnnennnnddd!!!!

De laatste dagen hebben we doorgebracht in Swakopmund, een stadje aan de oceaan. Toen we er met de bus naartoe reden, keerde de wind in een keer en werd het ijskoud (de bus heeft bijna geen ramen meer, dus ongeloofelijk winderig). Ook in Swakopmund was het koud (typisch belgisch guur weertje), door de oceaanstroom en wind die uit het zuiden komt (en dus kouder is, zuidelijk halffront). Hier hebben we met een deel van de groep gezeekajakt, op zoek naar zeehonden en dolfijnen. We hebben een kudde zeehonden gespot, ze maken een ongeloofelijk grappig geluid (een kruising tussen een geit en een schaap). Dit deel van Afrika begint heel erg op Europa te lijken, met grote bakstenen en geverfde huizen, je vind hier alle luxe die je ook in Europa vind, en er zijn heel veel blanke Afrikaners (die ik begrijp want het afrikaans stamt af van het Nederlands, grappige conversaties zijn dat). De dag erna hebben we met quadbikes door de woestijn gereden, helemaal stoer! jumps en bochten en racen, het was echt de max! 
 
Veel groetjes!! jullie zijn dan wel uit het oog allemaal maar zeker niet uit het hart!
x
 
pics vind je hier: http://picasaweb.google.com/tineke.cantaert/Namibia#